A Ninfa
Os vellos mariñeiros din
que non hai máis enerxía
Todo o que foi ou é ou
será ven dela
Os aloumiños da ninfa
brincallona, seducen, apertan, e devoran.
Penetra o corazón, a
mente, os aposentos íntimos
Por cada vibración ou
plan esixe honorarios
Os vellos mariñeiros din
que para enerxía a súa.
Anda a mudar, decote, sen
motivo
En suavidade, amores
violentos ou aires cheos de antoxos
Os aloumiños da ninfa
brincallona, seducen, apertan, e devoran.
E o banquete, o alento, o
perigo, a torre
Que atende axiña aos que
non van a modo
Os vellos mariñeiros din
que non hai outra enerxía.
Obriga a que se agachen a
fe, a esperanza e o amor
Vencéllase harmónicamente
coa dor e máis a ledicia
Os aloumiños da ninfa
brincallona, seducen, apertan, e devoran.
Lume en staccato xeado
que aguilloa e acoitela
Os seus momentos
enguedellados en toda a eternidade
Os vellos mariñeiros din
que para enerxía a súa
Os aloumiños da ninfa
brincallona, seducen, apertan, e devoran.
